[FIC] Fairy Tail :: Let Melt The Ice - Chapter 5 :: รอยยิ้มของนาย

Chapter 5

วันนี้ที่แฟรี่เทลก็ยังเอะอะโวยวายไม่ต่างจากเมื่อวาน ทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้ามาในกิลด์ก็มีขวดเหล้าพร้อมกับลังเบียร์ลอยผ่านหัวไป

พระเจ้า!! โชคดีนะที่หลบทัน .... ไม่งั้นฉันคงได้หัวแตกแน่ๆ หยึ๋ยยย สยองงง   (￣▽￣;）

ดูเหมือนเรื่องทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆของคนในกิลด์จะเป็นปกติธรรมดาที่สุดของที่นี่.....เฮ้อ .... ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆนะ คนพวกนี้ ^^

ฉันกวาดสายตาไปรอบกิลด์อย่างอัตโนมัติ เพื่อมองหาคนที่คุณผู้อ่านทุกคนก็รู้ว่าใคร (ไม่ใช่ลอร์ดโวลเดอมอร์หรอกนะ = = )

เกรย์นั่งอยู่ตรงนู้น พร้อมกับพวกของนัทสึ ข้างๆมีจูเบียที่กำลังนั่งยิ้มแล้วก็หัวเราะไปพร้อมๆกันกับเกรย์

เขาคุยอะไรกันอยู่นะ .... ดูพวกเขาสองคนสนิทกันจังเลย ....

รอยยิ้มแบบนั้นของเกรย์ ..... ทำไมฉันถึงได้รู้สึกอิจฉาแปลกๆแบบนี้นะ

ทีกับคนอื่นนายยิ้มแล้วก็หัวเราะออกมาแบบนั้นได้ แต่ทำไมพออยู่กับฉัน....นายถึงเอาแต่เงียบ และนิ่งเฉยล่ะ

ฉันไม่อยากจะยอมรับหรอกว่ารู้สึกอิจฉาใครก็ตามที่นายยิ้มให้อยู่เหมือนกัน

 นี่ฉันกำลังจะเล่นบทนางร้ายเหรอไงเนี่ย

ฉันมองไปทางเกรย์และจูเวียนิ่งอย่างไม่รู้ตัว โชคดีที่สองคนนั่นไม่ทันได้รู้สึกตัวซะก่อน

“เรนะจ๊ะ” คุณมิร่าเจนโบกมือเรียกฉันมาจากทางเคาน์เตอร์บาร์ ฉันจึงรีบเดินไปหาเธอ โดยที่ไม่หันกลับไปมองทางเกรย์อีกเลย

ทำไมหัวใจฉันถึงรู้สึกเจ็บแปลบๆ แบบนี้นะ (TヘTo)

อย่าบอกว่าอาการป่วยบ้านั่นกลับมาอีกแล้วนะ

“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ ที่กิลด์สนุกมั้ย เห็นเกรย์บอกว่าเธอย้ายไปอยู่ที่บ้านเช่าข้างๆลูซี่เหรอ” คุณมิร่าเจนถามขึ้นทันทีที่ฉันนั่งลงที่เก้าอี้บาร์

ฉันว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปมากที่สุดของแฟรี่เทลก็คือคุณมิร่าเนี่ยแหละ ฉันจำได้ว่าแต่ก่อนเธอโหดเอาเรื่องเลย แต่เดี๋ยวนี้เธอทั้งน่ารักแล้วก็ใจดีมากๆด้วย

“ใช่ค่ะ แต่ตั้งแต่เมื่อคืนฉันไม่เห็นลูซี่ที่บ้านเลย ว่าจะไปทักทายหน่อยแท้ๆ”

ฉันว่าฉันมั่นใจนะว่าลูซี่ไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน เพราะฉันแอบแว้บไปหาเธอที่บ้านตั้งหลายครั้งก็ไม่เจอ

อ้อ! ลืมบอกไป บ้านที่ฉันย้ายเข้าไปอยู่ใหม่น่ะ อยู่ข้างๆบ้านของลูซี่น่ะค่ะ

“อ๋อลูซี่ เค้าพึ่งกลับมาเมื่อเช้าน่ะจ้ะ เค้าไปทำภารกิจที่เมืองท่าฮารูเจี้ยนกับพวกนัทสึตั้งแต่เมื่อวานแล้วน่ะ” คุณมิร่าอธิบายพลางหยิบจานชามขึ้นมาขัดๆถูๆ

“ภารกิจเหรอคะ”

“อ้อจริงสิ ยังไม่มีใครบอกเรนะจังสินะจ๊ะ ทางด้านนู้นจะมีบอร์ดภารกิจอยู่น่ะ ถ้าอยู่ว่างๆเบื่อๆก็ลองเลือกภารกิจสักอันไปทำสิจ๊ะ แถมทุกงานยังมีค่าตอบแทนด้วยน้า”

คุณมิร่าชี้ไปทางบอร์ดที่ตั้งอยู่มุมซ้ายของกิลด์ ที่หน้าบอร์ดมีผู้ชายใส่ชุดอินเดียแดงยืนกอดอกมองบอร์ดอยู่ ฉันจำได้ว่าเขาชื่อแน็บหล่ะมั้ง

 “ลองไปทำดูก็ได้นะจ๊ะ เวลาทำภารกิจ ถ้าหาคู่หูที่ถูกใจได้ล่ะก็ จะดีมากๆเลยนะ” คุณมิร่ายิ้มก่อนจะหันไปวุ่นวายกับจานชามกองโตด้านหลัง

จริงสินะ ฉันเองก็คงต้องหาอะไรทำบ้างเหมือนกัน จะได้เลิกฟุ้งซ่านซะที

ฉันเดินไปยังบอร์ดภารกิจ โดยเดินเลี่ยงโต๊ะที่กลุ่มของเกรย์นั่งอยู่ เพราะไม่อยากสบตากับใครบางคน

อย่างกับตัวอิจฉาในละครเลยแฮะ ตอนนี้รอยยิ้มของเขาทำให้ฉันหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ

โอ้ยยยย !! ไม่เอา เรนะ เลิกคิดๆ เรื่องนี้เธอเป็นนางเอกนะ ไม่ใช่นางร้ายสักหน่อย

 สนใจบอร์ดภารกิจนี่ เลือกอะไรไปทำสักงาน จะได้เลิกฟุ้งซ่านสักที ให้ตายสิ!!

ภารกิจ :: ตามหาปลาทองที่หายไป
สถานที่ :: เมืองท่าฮารูเจี้ยน
ค่าตอบแทน :: เงินรางวัล 10000 จีเวล และอาหารปลา 1 ตัน

ฉันจะเอาอาหารปลามาทำบ้าอะไร  (￣▽￣;）

ไม่ไหวนะภารกิจนี้ ไหนลองดูอันต่อไปสิ

ภารกิจ :: ปราบวิญญาณผีร้ายที่มาก่อกวนชาวบ้าน
สถานที่ :: เกรฟทาวน์
ค่าตอบแทน :: เงินรางวัล 50000 จีเวล

ฉันเป็นจอมเวทย์นะ ไม่ใช่หมอผี!!
แถมเมืองเกรฟทาวน์อะไรนั่น ยังขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองที่ผีดุที่สุดในอาณาจักรฟิโอเร่ไม่ใช่เหรอไง
ไม่ไหวนะ ..... ขอผ่าน .... (=_=;)))

ภารกิจ :: ดูแลสัตว์เลี้ยงในขณะที่เจ้าของไม่อยู่
สถานที่ :: เมืองโอนิมบัส
ค่าตอบแทน :: เงินรางวัล 20000  จีเวล

อ่า....อันนี้ก็ไม่ไหว ฉันไม่ถนัดเรื่องดูแลใครซะด้วย

ภารกิจ :: ไล่ล่าปีศาจที่หลุดออกจากที่คุมขัง
สถานที่ :: เมืองบริทาเนีย
ค่าตอบแทน :: เงินรางวัล 500000 จีเวล

ว้าวววววววววววววววววววววว เงินดีชะมัด
แต่ไล่ล่าปีศาจเชียวนะ ฉันคนเดียวจะไหวหรือเปล่าเนี่ย

ภารกิจ :: บุกทำลายฐานลับของกลุ่มกองโจร
สถานที่ ::  ป่าทางตะวันตกของเมืองโอชิบาน่า
ค่าตอบแทน :: 700000 จีเวล

งานนี้ก็น่าสนแฮะ .... แต่ฉันคนเดียวจะไหวมั้ยเนี่ย เฮ้อออออ

ฉันยืนคอตกอยู่ข้างๆแน๊บ ที่เอาแต่ยืนกอดอกจ้องบอร์ดโดยไม่พูดไม่จา

นี่สินะ....สาเหตุที่คุณมิร่าบอกให้ฉันหาคู่หู

พึ่งเข้าใหม่แล้วใครเขาจะยอมไปด้วยกันกับฉันล่ะเนี่ย

พวกพี่ลักซัสกับฟรีดก็ยังไม่กลับมาซะด้วย .... เฮ้อออออ

“โย่ว เรนะ!” คานะที่นั่งกอดไหเหล้าอยู่ที่โต๊ะริมสุด กวักมือเรียกฉัน

“คานะ ทำไมดื่มแต่เช้าแบบนี้ล่ะ” ฉันถามเธอด้วยความเป็นห่วง ทันทีที่เดินไปถึงโต๊ะที่เธอนั่งอยู่

“มันเรื่องปกติน่า” คานะตอบเสียงอ้อแอ้ สงสัยจะเมาได้ที่เลยสิเนี่ย

“ว่าแต่เธอเถอะ .... ยืนหน้าบึ้งหน้าบูดอยู่หน้าบอร์ดภารกิจตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอไง เป็นอะไรไปล่ะห๊ะ”

“ก็ ฉันไม่รู้จะรับงานไหนดีน่ะสิ .... งานที่อยากทำก็ไม่รู้ว่าจะทำคนเดียวไหวมั้ย” ฉันนั่งเอามือเท้าคาง พลางเหลือบไปมองใครบางคน

รอยยิ้มของนาย ยังน่ามองเหมือนเดิมนะเกรย์ แต่มันน่าขัดใจตรงที่ รอยยิ้มนั่นไม่ได้ส่งให้ฉันอีกต่อไปแล้ว

ไม่มีวัน .....

“แย่เลยนะ นี่ถ้าฉันไม่ติดว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานพร้อมกับเจ้าพ่อบ้า ฉันก็จะไปเป็นเพื่อนเธออยู่หรอก พวกลักซัสก็คงยังไม่กลับมาอีกสักพักนั่นแหละ .... เอ้อ จริงสิ! ทำไมเธอไม่ลองชวนเจ้าพวกนั้นดูล่ะ” คานะชี้ไปทางที่ที่พวกเกรย์นั่งอยู่

“ไม่เอาหรอก .... ดูเหมือนว่าเกรย์ไม่ค่อยชอบหน้าฉันเท่าไหร่น่ะ”

“เธอคิดไปเองหรือเปล่าเรนะ...ถึงเจ้านั่นจะไม่เคยพูดออกมา...แต่ฉันก็พอดูออกว่ามันเป็นห่วงเธอมากนะ แล้วอีกอย่างมาสเตอร์ก็ฝากให้เกรย์มันดูแลเธอไม่ใช่เหรอ” คานะเอามือมาลูบหัวฉัน

“ก็จริง ที่ทุกอย่าง เคย เป็นแบบนั้นนะคานะ แต่ตอนนี้อะไรๆก็เปลี่ยนไปแล้ว เขาเองก็ดูสนิทกับจูเวียดี มันคงจะดีกว่าถ้าเขาไม่ต้องมานั่งวุ่นวายเป็นธุระเรื่องของฉัน ฉันเกรงใจน่ะนะ พูดตรงๆเลย”

“ทำหน้าซะเศร้าเชียว ... น้อยใจเกรย์มันเหรอ” คานะมองฉันด้วยสายตาอ่อนโยน

“ระหว่างฉันกับเขา มันเกินคำว่า น้อยใจ ไปนานแล้วล่ะ” ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

จะให้พูดถึงมันสักกี่ครั้ง .... ก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี

“เธอเองก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นไม่ใช่เหรอ” ฉันถามคานะ

“ก็ไม่ละเอียดเท่าไหร่หรอกนะ เพราะหลังจากที่เธอจากไป เจ้านั่นก็ไม่ยอมพูดถึงเธออีกเลย”

“ก็เค้าคงจะเกลียดมาก จนไม่อยากจะพูดถึงแม้แต่ชื่อน่ะสิ” ฉันรู้สึกได้ว่าขอบตาร้อนผ่าว

ไม่เอานะ!! ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว

ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนี้นี่นา

“เอาน่า! อย่าคิดมากเลย ไหนๆก็ไหนๆ มาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยมา” คานะส่งไหเหล้าอีกไหให้ฉัน

“ตะ...แต่ ฉันไม่เคยดื่มนะคานะ” ฉันพยายามปฏิเสธ

“ไม่เคยก็เคยซะซี่ เอ้า!!” เธอยัดไหเหล้าใส่มือฉัน

ฉันมองไหเหล้าที่อยู่ในมืออย่างกล้าๆกลัวๆ

นี่มันจะดีเหรอ ......

“เอาเถอะน่า ดื่มๆเข้าไป เหล้าเนี่ยแก้ช้ำในได้ดีนักล่ะ” คานะแนะนำ

ฉันเหลือบไปมองเกรย์ที่นั่งอยู่ไกลๆ ตอนนี้เขากำลังหัวเราะอย่างร่าเริงอยู่กับจูเวีย เกรย์ใช้มือลูบหัวเธออย่างเอ็นดู ส่วนจูเวียก็หน้าแดงซะ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสองคนนี้คงเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อน

นี่ฉัน....คงกลับมาช้าไปสินะ

ฉันกระดกเหล้าที่อยู่ในมือเข้าปาก มันทำให้ลำคอฉันร้อนผ่าวราวกับมีใครมาจุดไฟเล่นอย่างนั้นล่ะ

ฉันถอนสายตาจากเกรย์และจูเวีย ก่อนจะพูดกับคนตรงหน้าว่า

“คานะ....แค่ไหเดียวสงสัยจะไม่พอแล้วล่ะ”

มันคงจะดีนะ ถ้าหากเหล้าที่ฉันดื่มเข้าไป จะทำให้ลืมเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขา

ฉันรู้....ว่านี่มันก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว....ก็คงไม่แปลกถ้าหัวใจของเขา จะมีใครอีกคน

ฉันสัญญา ฉันจะไม่ต่อว่าหรือกล่าวโทษนาย

แค่เห็นนายยิ้มและหัวเราะได้ ฉันก็มีความสุขมากพอแล้วล่ะ ..... เกรย์